Rosa roert het bloed op de veranda. Bijna meditatief haar blik gericht op de verte van de vallei. Het roeren duurt tot het brakke bloed koel is. Misschien wel een half uur. Fernando schuift een sigaret tussen haar lippen. De jonge Spaanse, die doordeweeks een stads studentenleven leidt, zit nu in dit bergdorp tot haar elleboog onder het bloed van de matanza. Een fraai, hoopgevend, beeld. Haar vriend wiegt een snaar met een bubbel water voorzichtig heen en weer. Na controle gaat de snaar terug in het zilte bad. Ondertussen hangen 20 kg gekookte uien als hangop in een doek uit te lekken.
De uienmassa komt samen met het bloed, de rijst, kruiden en specerijen. Een grauwrode brij die niet oogt. Met iets wat lijkt op een reuzeninjectiespuit wordt de brij handmatig in de varkenssnaar geperst. Het opstropen van de darm en de proesterige geluiden van de massa dagen uit tot dubbelzinnigheid en vreemde gesprekken. Elisa bindt de worst met een speciale knoop tot kleine worstjes af. Die gaan in een bak met kokend water en dan te drogen onder een afdak van het huis. Listo.