Met de droogte van september is afgerekend. 70 millimeter kwakte er in een nacht naar beneden begin oktober. Normaal genoeg voor een kleine maand. Straten onder en kelders vol in de bebouwde kommen. Hier niet eens plassen op het land, zo dorstig was onze zandige bodem. Bij de kleine buitjes eerder ploft de regen nog in het stoffige zand. Alsof het droog wil blijven stoot het zand de regen af. Druppels vormen zich en kanaaltjes, stromen de oppervlakte af. Die regen verdampt later weer, komt niet eens bij de wortels. Maar eenmaal nat baant de eerste regen een weg naar dieper lagen en zo kon de grond zich toch nog volzuipen.
De herfst is inmiddels gevorderd. Het bladgroen wordt niet meer aangemaakt en de achtergrondkleuren geel en rood krijgen eindelijk een kans zich te tonen. De moestuin is grotendeels leeg op wat wintervaste groente na. Wortels en knolselderij worden straks ingekuild. Na de vorst enkel nog prei, boerenkool, spruitjes en pastinaak. De werkzaamheden verschuiven. Beesten op stal, voeren, strooien en uitmesten. Onderhoud aan de fruitbomen, snoeien, zagen, houthakken, klusjes in de schuur en de stal, afrastering controleren. Fruit uit de diepvries verwerken tot jam en chutney. Nog wat groenten inmaken. Plannen maken voor het volgende groeiseizoen. De sfeer veranderd. Waar anders tot avondrood buiten, nu ‘s avonds bij de kachel.
Iets heel anders: broeikas en vlees zijn een issue momenteel. De productie van vlees en zuivel levert een aanzienlijke bijdrage aan het broeikaseffect. Een vegetariër in een Hummer is beter dan een vleeseter op een Batavus. Best lastig als vleesveehouder. Ik wil natuurlijk vlees verkopen, dat ook nog eens heel extensief is gehouden. Per kg vlees veel broeikas, daar loop ik niet voor weg.. Gevoelsmatig ben ik echter zeker dat wij het goed doen, rekensommetjes niettegenstaande. Laat ik het zo positioneren: Onze boerderij levert dat kwaliteitsstukje vlees dat de consument zonder zonde kan nemen bij zijn verder bijna vegetarisch dieet. Trouwens de herkauwers die methaangas produceren en opboeren en alle schetenlatende dieren op deze bol dragen doen dit toch al duizenden jaren! Het probleem zit hem toch in de excessen? Het teveel en te vaak. Daar gaat het bij ons immers om: de menselijke maat van onze boerderij. Pfff