Schmallenbergspanningen (2)

Op stal huppelen veertig lammetjes tussen de moederschapen. Ze liggen in knoedels in een hoek te slapen en af en toe zoeken de ze de moedermem op. Dan stoten ze de uiers en kwispelen hun staartjes. Hoogtepunt is het rare sprongetjes maken ofwel dartelen. Dat is echt heel komisch. Ik betrap me soms op hardop lachen in de stal.
Terwijl ik amper twee weken terug , op het graf van Amy Winehouse, zweerde dat die stomme lompe asociale schapen maar een moesten oprotten. Dat was na een paar lastige verlossingen, verstoting van lammeren en een Schmallenbergje. Een wat? Ja een Schmallenbergje is een eufemisme voor een heel vervelende ziekte die dit jaar zijn intrede heeft gedaan. Een virus dat zorgt voor misvormde lammeren die dood worden geboren of snel sterven. Heel schapenhoudend Nederland heeft er mee te maken.
Een van de schapen was duidelijk niet lekker aan het puffen. Geen vooruitgang en een wanhopige blik. Opstaan, liggen, persen, opstaan,liggen etc.
Als gynacoloog ga je dan met schone, rijkelijk van glijmiddel voorziene, handen naar binnen. En dan voel je hoe het lam erbij ligt. Meestal is er een pootje achtergebleven, die haal je dan voorzichtig naar voren. Het hoofdje hoort op de beide voorpootjes gelegen naar buiten te komen. Soms liggen er twee pootjes verkeerd of is het hoofdje naar achter gekanteld. Het komt ook voor dat je zes pootjes voelt omdat een tweede lam ook naar buiten wil en daarbij de eerste naar voren heeft geduwd. Dan is het puzzelen. Meestal is het op te lossen. Maar die keer voelt het meteen raar. Je hebt een beeld in je hoofd van de anatomie van een lam, maar het klopt niet. Je voelt dat het beestje niet leeft.
Ik probeerde de voorpootjes bij elkaar te brengen, maar dat lukt niet goed. Dan maar hoofd en een pootje. Bij het trekken knapt het onderbeentje af. Sta je met een amuletje in je handen! Serieus dat is heel naar. Ook het andere pootje breekt af, zodat ik het lam aan zijn hoofdje moet verlossen. Het beestje ziet er niet uit. De bovenbeentjes staat de verkeerde kant op. De rug is krom en de borst vergroeid.
Een typisch geval van Schmallenberg blijkt als de Voedsel en Waren Autoriteit komt kijken en bloed tapt van de moeder. Ik moet vragen beantwoorden en krijg later in de week alle bevestigingen.
Verder geen consequenties. Alleen een nare vrees voor de 25 ooien die nog moeten. Dan denk je terug aan de tip van een kennis: schapen, begin er nooit aan.
Maar ja nadien gaat het super en is er alleen maar gezond spul geboren en dartelen ze ,nu nog binnen maar, straks ook buiten in de wei.