Ik ben het nu echt zat. Gisteren kopten de kranten dat wij Nederlanders meer duurzaam eten kopen. Een beetje nazoeken geeft aan waarom. Een deel omdat er inderdaad veel aandacht is voor gezonder (dat niet perse iets te maken heeft met duurzaam), biologisch (enigszins richting duurzaam) en diervriendelijker (heeft misschien wel niets met duurzaam te maken?) en vooral omdat alle producten met een labeltje zijn meegeteld.
Mogen je kippen buiten dan krijg je van het LEI (Landbouweconomisch Instituut) een duurzaamheidsstempeltje erbij. Dank je wel. Vang je al honderd jaar haring maar nu met een MSC labeltje, tel je mee. Stop je de koffieslavernij, hatsekidee duurzaam. Veeg een keuteltje van je stoepje en je bent duurzaam.
Maar die kip dan. Het Parool schrijft op basis van een afstudeerscriptie dat de beruchte plofkip (oeps daar plopt er weer een) duurzamer is dan de diervriendelijke uitloop/scharrel/rommel/rondeel/terras/buiten/gras en whatever-kip.Omdat het milieutechnisch beter is. Maar is dat dan duurzaam?
Ja wat moet je nou. Het begrip duurzaam is een groot greenwashing schandaal aan het worden. Er is geen enkele gene meer om het te misbruiken. Ooit lang geleden (zo’n 20 jr) schreef in aan een rapport over duurzaamheid Een poging om uit te zoeken wat het behelst. Kringlopen sluiten van voedingsstoffen, metalen, water. Herverdeling van grondstoffen. Een helse klus die zo ingrijpend was dat er weinig handjes de lucht in gingen bij het verschijnen. Oh die zure milieumensen met hun schraalhansboodschap, dat was de kritiek.
Maar het was wel dichter bij de waarheid dan de flauwekul duurzaamheidsverhalen die ons teisteren. De plastische werkelijkheid die ieder nieuw idee duurzaam maakt: Juist Barbapapa: huuk huuk Barbatruuk.
Ik heb nou even geen zin om er dieper op in te gaan, -pak de handschoen op-, maar ik verklaar het begrip Duurzaam als de beste Barbatruuk.
Zeg je voortaan Duurzaam zeg ik Huuk Huuk…. Barbatruuk. En nu op mijn eigen site gaan zoeken en vervangen.